_
Kiedy ciebie spotykam,
Ogarnia mnie panika,
Milczenia się obawiam,
Nie umiem się wysławiać,

Blednę i się rumienię,
Duszę mam na ramieniu,
Boję się patrzeć w oczy,
Uśmiech gubię uroczy.

W myślach szaleje burza,
W amoku się zanurzam,
Co dalej? W popłoch wpadam,
Zaczynam szybko gadać.

O kwiatkach, pieskach, kotkach,
O czekoladkach słodkich,
O powietrzu i wodzie,
Co robię nudnie co dzień.

Gdy paplam nieprzytomnie,
Ty uśmiechasz się do mnie,
Ja, zerkając na ciebie,
Zaczynam wierzyć w siebie.

Rozumiesz, że się staram,
Zwalczyć dziką nieśmiałość,
Nie straszna więc bariera,
Jaką jest logorea!
–
–

_