_

–
Lutowa tęcza

Na burzowym niebie, między kropelkami
Rozpięła łuk tęcza, zawisła nad nami

Nie dała się spłoszyć szalonej wichurze
Wsparła się wygodnie na kłębiastej chmurze

Zawiesiła barwy na słońca promieniach
Zatopiła półmrok w żółtości odcieniach

Tak się wśród obłoków dumnie panoszyła
Że słotę zimową w niebyt przepędziła

Po chwili, gdy światem czarem zawładnęła
Z gwałtowną ulewą na ziemię spłynęła