_
Droga do Karakul

Leśna droga złotym pyłem wysypana,
Pachnie cierpko macierzanką i bukszpanem,
Duszna zieleń skrzypów, wiatrem roztrzepana,
W kadrze słońca z paprociami zatrzymana.

Cisza, dławiąc przestrzeń, mentalnie zastygła,
Brzozy tulą sosny w  parnym zamyśleniu,
W jałowcach drżą mgliście cytrynkowe  skrzydła,
Trele ptasie  więzną w nagłym wyciszeniu.

I nic, nawet złudny huk  śmigłowca łopat,
Niestartującego w skwar nieba południa,
Jak ważki chybotliwej na wietrze synkopa,
Drogi do Karakul w słońcu nie utrudnia.
_