_
Gołębie

Nikt nie chce być szczurem, nawet latającym
Lepiej być skowronkiem na wiosennej łące
Może nawet krukiem, czy wroną kraczącą
Tylko nie gołębiem pomniki brudzącym

Czy jeśli beztrosko pójdę drogą nie tą
Zostanę za karę gołębim poetą?
Takim, który zamiast sławić piękno świata
Okruchami chleba będzie chodnik łatać?

Albo też w przestworzach bujać koncertowo
Patrząc, komu celnie przyozdobić głowę
Nie tylko piórkami gubionymi w locie
Z czego karygodnie można mieć sto pociech?

Kiedy tak dumałam na przystanku siedząc
I dzieląc cień wiaty z pierzastą czeredą
Do głowy mi przyszła puenta niewielka
Kochajmy gołąbka, nie tyko wróbelka!

_