_
Nasza Nutka, chociaż mała,
Bardzo dzielnie się spisała,
Dzisiaj kosy pożegnała,
Które świetnie wychowała!

Z dumy może popiskiwać,
Bo to rzadko w świecie bywa,
Teraz może odpoczywać,
Do woli życia używać!

Ale Nutka niestrudzona,
Czuje się dziś opuszczona,
Nie będzie więc leniuchować,
Znów się chce kimś opiekować!

We środę, w samo południe,
Kiedy słonko grzało cudnie,
Do sadu wbiegła panienka,
Nasza śliczna Magdalenka!

Gdy ją Nutka zobaczyła,
To się bardzo ucieszyła,
Z radości podskakiwała,
W mały nosek polizała!

Magdalenka się schyliła,
Suczkę w objęcia schwyciła.
I już ćwierkają jaskółki,
Że to wielkie przyjaciółki!
_