–
Mirabelki

Tuż obok parkingu, w zakątku niewielkim
Rosły od lat wielu smukłe mirabelki

Gdy słońce wiosenne ogrzało świat cały
Śnieżnymi sukniami wdzięcznie czarowały

Latem cień dawały od skwaru schronienie
Jesienią śliweczki sypały na ziemię

Przyjaźnią zieloną obdarzały szczodrze
Codziennie witały mnie szmerem gałązek

Uśmiech im serdeczny co ranka rzucałam
Kiedy na nie z okna ciepło spoglądałam

Aż dziś coś się stało serce drży do teraz
Pojawił się człowiek z piłą i siekierą

Zamordował drzewka bez mrugnięcia okiem
Obryzgany krwawo ich żywicznym sokiem

Zostawił za sobą bolesny pił skowyt
Tak uczcił brutalnie Dzień Ziemi… Światowy
_