–
W kawiarence

Przy wieży ciśnień, w cichym miasteczku
Warto zjeść pyszne, kruche ciasteczka
I wypić kawę w kawiarni małej,
Jak na te czasy zbyt doskonałej.

Ściany ma zdobne w niezwykłe fotki,
Na których cuda można napotkać:
Lwa, surykatki z Lądu Czarnego,
Hipopotama, słonie do tego.

Przy drzwiach się pysznią dwie jarzębiny,
Przybyłe jakby z innej krainy,
Wśród liści perły lśnią purpurowe,
W korale zmienić się już gotowe.

Na wszystkie mogę przyrzec świętości
Że tylko świetnych klientów gości:
Damy o nader powabnych liczkach,
Z parasolkami i w rękawiczkach.

Mężczyzn w cylindrach i kapeluszach
Nucących wdzięcznie pod wąsem bluesa.
Oraz studentów, jak zwyczaj każe,
Sączących wonne trunki przy barze.

Gdzie ta kawiarnia, każdy chce wiedzieć
Czy można dobrnąć tu z gołoledzią?
Nikogo gnębić nie będę dłużej,
Znajdziesz ją wtedy, kiedy zasłużysz!
–

–
Wiersz powstał z przypadkowo rzuconych słów: perła, jarzębina, wieża, hipopotam, kawiarnia, gołoledź, surykatka, blues, rękawiczka, purpurowy, świętość.