_

Popatrz jak ten czas nam leci,
Minął miesiąc pierwszy, trzeci,
Coś się chyba pomyliło,
Coś uwagę rozproszyło…  

Nie wyliczam więc już więcej,

Palców mało w jednej ręce!
Tutaj robię wielki skok,
Uciekł nam kolejny rok! 

 

Przyszła znowu złota jesień,
A z nią chyba  –  ten, no – wrzesień,

Za nim zaraz, wprost z cukierni,

Z tortem zjawił się październik.

Urodziny przyniósł twoje…

Przyjmij więc dziś rymy moje,
Trochę krzywe, nieporadne,
Ale lepsze te niż żadne!

Dużo szczęścia, zdrowia też,
I uśmiechu, to nie grzech!
Żyj pogodnie, w pomyślności,
Miej serdecznych tylko gości,

 

Niechaj nim upłynie dzień,
Najskrytszy ci się spełni sen…
Dłużej nie marnuję ranka,
Jola, twoja koleżanka.

–