_
Lato niesie problem nowy
Kruchy, wręcz filigranowy

Czy mam dalej pisać wiersze
O radosnym życia sensie?

Czy też jako człowiek prawy
Świata i ludzi ciekawy

Mam was wziąć przez zaskoczenie
Nowym realu widzeniem

I jak wróż przez czas patrzący
Dostrzec, kiedy zgaśnie słońce?

Ciągle mam te wątpliwości
 Szukając życia  wartości

A nie znając odpowiedzi
Już nie będę się tym biedzić

Tylko w sposób ujmujący
Zbiorę kwiaty z leśnej  łąki

Po czym, wcale nie żartuję
Z serca wam je podaruję!
_