_
Dziecina, kruszyna, ludziom obiecana,
Drzemie niespokojnie w żłobie pełnym siana.

Na nic Jej królowie, na nic pastuszkowie,
Nawet śpiewający cudnie Aniołowie…

Nim się zaczną spełniać słowa pełne wieszczeń,
Zostawmy Ją w ciszy, to maleństwo jeszcze.  

Dziś Jej niepotrzebne  z gwiazdami przestworza,
Tylko ciepło Matki, no i miłość Boża…
–