Czasem siedzę sama w oknie,
Patrząc jak świat w deszczu moknie. 

Jest mi smutno i ponuro,
Niebo skryło się za chmurą.

Już ze złości krzyczeć chcę,
Lecz coś powstrzymuje mnie.

Powiem wam co się zmieniło,
Nagle coś świat rozjaśniło! 

Zakręciło mi się w głowie,
No od czego? Kto odpowie? 

Niech ktoś zgadnie, co rozbłysło,
Że uczucie złości prysło? 

Tęcza, tęcza się zjawiła
I świat cały odmieniła! 

Tak rozbłysła kolorami,
Że szarugę mam już za nic!

Barwy jarzą się i skrzą,
I w kropelkach rosy drżą. 

Aż z zachwytu oniemiałam
Gdy się niebu przyglądałam.

Bo od łąki, aż po las
Świecił siedmiobarwny pas. 

Od tej chwili w słotne dni
Tęcza w sercu moim lśni!