Czytając Pana Tadeusza

Gdy wieczorem czytam Pana Tadeusza,
Śmieją mi się oczy i raduje dusza
Jestem Telimeną, Zosią równocześnie,
Takie połączenie jest realne we śnie.

Dmucham w róg bawoli, z Wojskim, oczywiście,
Z Hrabią wącham kwiatki i podziwiam liście,
Z Jankielem w cymbały uderzam z ochotą,
Cenię wolność bardziej, niż Moskali złoto,

Z Księdzem więc Robakiem tajne niosę wieści,
By Kraj nasz rodzony był wolnym nareszcie.
Zwiedzam zamek, zaścianek, wyruszam na łowy
Nie do końca odkrywam tajniki alkowy,

W ostatnim zajeździe, bitwie udział biorę,
Kłótnię zażegnuję, bo na nią nie pora,
Gdy happy end nastaję, na co zawsze liczę,
Kochajmy się, głośno, wraz z innymi  krzyczę

Kiedy kończę czytać Pana Tadeusza,
Moje sny dziewczęce wyobraźnia wzrusza,
Daje też nadzieję, czego sobie życzę,
Na kolejny wieczór z Mistrzem Mickiewiczem.