–

Marzenia kapibary

Raz bezdomna kapibara
Wydrążyła dziuplę w drzewie,
Gdy zamieszkam w niej, myślała,
Dobrze będzie mi jak w niebie!

Szafę zmieszczę tu i loże,
W oknie zawieszę firankę,
By słonko w złotym kolorze
Nie budziło wczesnym rankiem.

Kiedy już się zadomowię,
Zawrę z sąsiedztwem przymierze,
Kolczyki szałowe włożę
I urządzę cud imprezę!
–

foto: pixabay.com
–

Wiersz powstał z przypadkowo rzuconych wyrazów: kapibara, drzewo, szafa, słońce, niebo, kolczyki i przymierze.